«Mentres o vento orquesta seu motivo banal e a choiva nos cristais tece unha melodía
arrolame no engado do teu seo letal e bicame nos beizos, irma Malencolía.»
“DA CHOIVA E DA MALENCOLÍA”
(Eduardo Blanco Amor,1987)
Una vez, alguien me dijo que los artistas viven en la tristeza, pero también de ella. Y así, aunque elijo no creer en esa frase, me pregunto: ¿Qué es lo que diferencia al artista como ser humano? ¿Qué parte de él lo hace destacar? ¿Es la expresividad o la necesidad de ella? ¿Es la forma diferente de gestionar las emociones o la falta de gestión? ¿Nada de esto o todo?
Tal vez nunca lo entienda… ¡Que así sea! Me gustan los misterios. Algo así de misteriosos fueron también mis clases de interpretación esta semana, con un poco de silencio llenando vacíos y cambios inesperados de guión.
Sin embargo, esta semana trajo algo nuevo para mí: la poesía. Como ya sabía desde el principio de mi práctica, el primer jueves de la semana es un jueves poético, o como lo llaman aquí, “Jueves de Poesía”. No les voy a aburrir con explicaciones sobre cuestiones técnicas; prefiero escribir sobre la simplicidad y la belleza de la poesía. Sin escenarios elaborados, con dos taburetes para que se sienten los recitadores, un micrófono y algo de música, una noche puede ser maravillosa. Para apreciar la poesía, según mi opinión, deben cumplirse tres condiciones: 1. El poema debe ser bueno, 2. Tener la mente y el corazón abiertos, y 3. Tener buena compañía.
Quizás no sea necesario nada de esto, pero imagínate leer el poema de Eduardo Blanco Amor mencionado al principio, con un poco de vino, rodeados de personas queridas y de confianza, y luego imagínate leerlo cuando estabais en la secundaria, frente a todos tus compañeros. ¿Cuál situación suena más atractiva?
Y ya que mencionamos a Eduardo Blanco Amor, les confieso que es un autor que hasta hace poco no conocía. Mis ojos se abrieron después de la obra “Amor y Crímenes de Juan Pantera”, del Teatro del Norte.
Los decorados eran sencillos; la vestimenta, las máscaras, y las voces estaban en el centro. El Teatro del Norte da voz a un escritor moderno y conocido de Lorca, dando luz en la parte del teatro de títeres. Al final de la función, uno de los actores sale al escenario y dice unas palabras sobre Eduardo Blanco Amor, generándonos el deseo de conocer más sobre este autor. Y si leyeron el extracto del poema al principio del texto, entonces, aunque el autor les fuera desconocido previamente, ahora también comparten un pedazo de él.
Hasta la proxima,
Chrys.
Bibliografía:
Blanco – Amor E., Poemas Galegos, 28/08/1987, Vigo: Editorial Galaxia S.A., p.50
«Καθώς ο άνεμος διευθύνει το ασήμαντο μοτίβο του
και η βροχή στους κρυστάλλους υφαίνει μια μελωδία,
να με νανουρίσεις στη μαγεία του θανάσιμου κόρφου σου
και να με φιλήσεις στα χείλη, αδελφή Μελαγχολία.»
“DA CHOIVA E DA MALENCOLÍA”
(Eduardo Blanco Amor,1987)
Κάποτε, κάποιος, μου είχε πει ότι οι καλλιτέχνες ζουν στη θλίψη αλλά καιμέσα από αυτή. Και κάπως έτσι, ενώ επιλέγω να μην πιστέψω σε αυτή τη φράση, αναρωτιέμαι: Τι είναι αυτό που διαχωρίζει τον καλλιτέχνη ως άνθρωπο; Ποιο κομμάτι του τον κάνει να ξεχωρίζει; Είναι η εκφραστικότητα ή η ανάγκη αυτής; Είναι η διαφορετική διαχείριση των συναισθημάτων ή η έλλειψη διαχείρισης; Τίποτα από αυτά ή όλα;
Ίσως να μην καταλάβω ποτέ… Ας έχει! Μου αρέσουν τα μυστήρια. Κάπως έτσι μυστηριώδη ήταν και τα μαθήματα υποκριτικής αυτή την εβδομάδα, με λίγη σιωπή να γεμίζει κενά και απρόοπτες αλλαγές σεναρίων.
Όμως αυτή η εβδομάδα έφερε και κάτι καινούργιο για εμένα: την ποίηση. Από όσο γνώριζα ήδη από την αρχή της πρακτικής μου, η πρώτη Πέμπτη της εβδομάδας, είναι μια ποιητική Πέμπτη ή όπως τη λένε εδώ, “Jueves de Poesía”. Δε θα σας κουράσω με επεξηγήσεις τεχνικών ζητημάτων· προτιμώ να γράψω για την απλότητα και την ομορφιά της ποίησης. Δίχως ιδιαίτερα σκηνικά, με 2 σκαμπό για να κάθονται οι απαγγέλοντες, ένα μικρόφωνο και λίγη μουσική, μπορεί μία βραδιά να είναι υπέροχη. Για να εκτιμήσεις την ποίηση, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να τηρούνται τρεις προϋποθέσεις: 1.Να είναι καλό το ποίημα, 2. Να έχεις ανοιχτό μυαλό και καρδιά, και 3. Να έχεις καλή παρέα.
Ίσως και να μη χρειάζεται τίποτα από αυτά, αλλά για σκεφτείται να διαβάζεται το παραπάνω ποίημα του Eduardo Blanco Amor, με λίγο κρασάκι, γύρω από αγαπημένα, έμπιστα πρόσωπα και ύστερα φανταστείτε να το διαβάζατε όταν ήσασταν στο γυμνάσιο, μπροστά σε όλους τους συμμαθητές σας. Ποια κατάσταση ακούγεται πιο ελκυστική;
Και μιας που πιάσαμε τον Eduardo Blanco Amor, θα σας ομολογήσω ότι είναι ένας συγγραφέας που μέχρι πρότινος δεν τον γνώριζα. Τα μάτια μου άνοιξαν έπειτα από την παράσταση “Amor y Crímenes de Juan Pantera”, από το Teatro del Norte.
Τα σκηνηνικά απλά· η ενδυματολογία, οι μάσκες, οι φωνές είναι στο επίκεντρο. Το Teatro del Norte δίνει φωνή σε ένα, σύγχρονο και γνωστό του Λόρκα, συγγραφέα, φωτίζοντας το κομμάτι του θεάτρου της Μαριονέτας. Ενώ με τη λήξη της παράστασης, ένας εκ των ηθοποιών βγαίνει στο προσκήνιο και λέει λίγα λόγια για τον Eduardo Blanco Amor, δημιουργώντας μας την ανάγκη να γνωρίσουμε περισσότερα για τον συγγραφέα. Κι αν διαβάσατε το απόσπασμα του ποιήματος στην αρχή του κειμένου, τότε ακόμα κι αν ο συγγραφέας σας ήταν άγνωστος προηγουμένως, πλέον κι εσείς μοιράζεστε ένα κομμάτι του.
Τα λέμε σύντομα,
Χρυς.
Βιβλιογραφία:
Blanco – Amor E., Poemas Galegos, 28/08/1987, Vigo: Editorial Galaxia S.A., σελ.50, μετάφραση στα ελληνικά Ε.Χ. Λαγκώνη.
Eirini Chrysovalanti Lagkoni es una estudiante de Teatrología en la National and Kapodistrian University of Athens, Grecia. Entre los meses de octubre, noviembre y diciembre estará con nosotros, en el Teatro de la Estación con el programa Erasmus+ y comparte sus impresiones y sus reflexiones en esta página.